Zakon Braci Bosych Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel 


Karmelici Bosi


Kolebką Zakonu Karmelitów Bosych jest biblijna góra Karmel w Ziemi Świętej. Miejsce to zostało uświęcone życiem i działalnością proroka Eliasza, który prowadził tam życie oddane modlitwie i walce z bałwochwalstwem. Historyczne początki Zakonu sięgają czasów wypraw krzyżowych w XII wieku. Wtedy to św. Albert, patriarcha Jerozolimski, nadał Regułę wspólnocie pustelników. Po opuszczeniu góry Karmel i przybyciu do Europy karmelici musieli dostosować zasady życia pustelniczego do nowej rzeczywistości, przyjmując formę zakonu mendykanckiego. 

Centralną postacią dla karmelitów jest Matka Boża, która według tradycji 16 lipca 1251 roku przekazała św. Szymonowi Stockowi, przełożonemu generalnemu, szczególny dar – Szkaplerz święty. To zatwierdzone przez Kościół sakramentalium stanowi uprzywilejowany znak zbawienia, wyraża przymierze duchowe z Maryją: Jej ochronę i wstawiennictwo. 

  • Karmel-klasztor-sld.jpg
  • Prorok-Eliasz-sld.png
  • putelnicy-sld.png
  • Szymon-i-Szkaplerz-sld.png

 

 

 

 

 

W XVI wieku hiszpańscy święci

Teresa od Jezusa i Jan od Krzyża podjęli próbę reformy Zakonu Karmelitańskiego, co doprowadziło ostatecznie do powstania jego nowej, niezależnej gałęzi: karmelitanek i karmelitów bosych.

 

 



Istotnym elementem charyzmatu Zakonu Karmelitów Bosych jest troska o promocję życia duchowego, apostolstwo modlitwy wewnętrznej (rozmyślania), kierownictwo duchowe, prowadzenie rekolekcji indywidualnych i parafialnych oraz formacja duchowieństwa. Całe życie i praca apostolska karmelitów bosych są przepojone duchem maryjnym i modlitwą, dlatego Zakon opiekuje się wieloma sanktuariami maryjnymi. Karmelici Bosi prowadzą również parafie oraz pracują na misjach.


  • frcarmel-1.jpg
  • frcarmel-2.jpg
  • frcarmel-3.jpg
  • frcarmel-4.jpg